Przedwymarsz.

Ciepły uśmiech wiosny w grudniowy jesienny dzień jest niedoprzecenienia.Równać się z tym może tylko nocna jazda pociągiem i cztery łapy.Wspaniałość zieleni jest przytłaczająca w stosunku czerni i bieli, niekiedy szarości.

Od dwóch lat próbuję sfotografować pewien widok,który widzę prawie codziennie.Próbuję i nie mogę tego uczynić.Dzisiaj gdzieś przez Lipinami powiedziano mi,że to już nie ten sam krajobraz,wcześniejszy...nie widziałem zmian,coś się chyba z moją orientacją dzieje,czyżby to tak zimna na mnie wpływała?Staram się nie dać otaczającej domowej melancholii i świadomości,że niedługo czeka mnie coś większego(może jakaś podróż podobna do tej zeszłotygodniowej i wcześniejszej...).Lubię zimę,podobnie jak jesień,ale chyba niekoniecznie one darzą mnie sympatią,albo w ten sposób ją właśnie okazują.

Czarna wczoraj słusznie powiedziała "wszystko dzieje się naprawdę"
nie chcę teraz być gdzie indziej-->Widzisz,pamiętam.

Kończę mój kolejny durny wpis,licząc na szybsze wstanie i znalezienie się w lesie (deszcz,błoto i nawiedzeni ludzie).

pozdrawiam,

Michał.

PS:Dziękuję wszystkim odwiedzającym to miejsce oraz za wszystkie komentarze.Postaram się co dzień wchodzić tu,chociaż nie...to zbyt dobijające,co dwa.